Sabah uyandığımda günaydın mesajı atmayı istemiştim.Ama içimden bi ses atmamamı söyledi,huzursuzdum.Derler ya kızların 6.hissi kuvvetlidir diye gerçekten doğruymuş.Beni bi mesajla terkedeceği kimin aklına gelirdi ki ? Ne biliyim garipti.Ama bari benden ayrılacaksın be şerefsiz gece ayrılsana şimdi ben nasıl ağlıycam ? Nasıl hislerimi bi kağıda yazıcam ? Anam kalk kahvaltı hazırla diyo çok düşüncesizsin.Benim şuan o kocaman gülümsememi takınıp ''günaydıııın'' demem lazımken içimden yükselen çığlıkları bastırıyorum.Yavaş adımlarla kalktım yatağımdan odamın kapısını açtım ve lavaboya gittim,arkamdan kapıyı kitleyip aynadaki yansımama baktım.Gözlerim dolarken elimle ağzımı kapattım,bunu yapmamalıydım biliyorum.Ağlamamalıydım.kafamı kaldırıp aynaya baktım.Sen bi oyuncusun değil mi ? İşte bu senin sınavın.Ne kadar iyi bi oyuncusun bunu kendine kanıtla.Gözlerimi silip yüzümü yıkadıktan sonra gülümseyerek ''Günaydın millet bugün kahvaltı benden'' dedim ve mutfağa gittim.Garip bi şekilde hislerim yok olmuştu o an.Kahvaltım bitti ve her tarafı topladım işimi bitirdiğimde annem salona çağırdı.
''Efendim ?''
''Biz amcanlara gidicez geliyo musun ?''
''Bugünlük gelmesem olur mu ? Kendimi pek iyi hissetmmiyorum evde kalıp uyumak istiyorum''
'Tamam biz çıkıyoruz o zaman'''
Ve ardından gelen kapının kapanma sesiyle olduğum yere düştüm.O an canım çıkana kadar ağladım,hiç bişeyi düşünemiyordum, sadece aklımda o ve mesajları vardı.Yoo hayır yanlış anlama beni terketmesine ağlamıyordum.Ağladığım konu onun yarattığı boşlukta kayboluyordum her geçen saat,dakika,saniye...
Ve sen dostum;
Sana herşey onu hatırlatacak
eşyalar,hatırlar,şarkılar belki bi film bile.
Ama sen ağlama eğer ağlarsan canını daha çok yakarlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder