ÜSKÜDARA GİDİYORUUZ GÖZLERİM DOLU.

Sabah uyandığımda yastığım ıslaktı hala gözlerim o kadar açıyordu ve ağırdıki sana anlatamam.Saat: 06:30'da  uyandım zaten gece uyumadım bile diyebilirim 1-2 saat belki uyumuşumdur yani.Bedenim ruhum öyle yorgun ki anlatamam sana.Aynanın karşısına geçip tövbe bismillah demem 1 dakikamı aldım allahıım bu ben miyim gözlerim bildiğin anime karakterleri gibi olmuş baya şişmiş ama bayağı yani 1 km öteden ağladığımı anlarsın.Of nasıl okula gidicem ben ? yok yok evde kalcam ya ama dur ya annemle konuşmak istemiyorum şuanda gitmem lazım zaten devamsızlık aldı başını gidiyo sabah geç kalmaktan başka yaptığım bişey yok zaten derin bi nefes aldım sarı pantolon üstüne tişört ve beyaz gömlek giydim kulaklığımı taktım başımı eğdim gittim okula.Benim adetimdir çantamı bırakır hemen arkadaşlarımın yanına karşı sınıfa geçerim geçmemle ''Ne oldu lan sana ''demeleri bir oldu.''Ya tamam yok bişeyim valla bak iyiyim ben hayır ya yok valla yok hayır dur tamam kimden dayak yiycem ben mal sabahın köründe''en sonunda ikna ettim olayı anlattım onlara sarıldılar bana bende sarıldım ve rolümü oynadım gözlerimin dolmasına izin vermedim ve mutlu görünmeye çalıştım.Okulda tanıdığım tanımadığım herkes sordu ne oldu diye ''Kaç haftadır geceleri uyuyamıyorum en sonunda vücut böyle tepki verdi'' dedim ne yapıyım yalan söylemekten nefret ediyorum ama bu haldeykende hiçkimse umurumda değil yani.Okul çıkış saati geldiğinde hepimiz indik konferans salonuna bu sefer saat 14:30 gibi yola çıkcaz haliyle bütün okulda sadece 9.sınıflar var.Barzolar nasıl bakıyolar ama sanki ne yapıyoruz yaaa tövbe tövbe dedim bindim arabaya.En arkaya geçtik bizim lafileçle başladık müzik dinlemeye şarkıda baya güzel biz başladık dans etmeye kollar bi sağa bi sola hooop hadi bakalım diye eğlenirken bizim grup tabi besteler yapıyo yolda hobaaa eğleniyoruz geldik boğaziçi köprüsüne geçen sene bizim resmimizi değil boğazın resmini çeken arkadaşada şem diycem ona bulaştılar bu sefer ''hadi şem hadi görev başına çek çek çek '' diye başladılar çocuk utandı lan görünce şemi bıraktılar.Sonundaaa üsküdardayız hemen sahneye girdik allaahıım o ışıklandırmalar o koltuklar o sahne ben bişey demiyorum yaniiii cennete geldim ben valla kendimi sahneye odaklamaya çalışıyorum aklıma annemle tartışmamız gelmesin diye uğraşıyorum birisi bişey dese patlama durumundayım bi yandan da gülmeye çalışıyorum ıı ıhh yani sadece dudaklarım kıvrılıyo o kadar sesli gülemiyorum bi türlü.Çıktık kulislere hoca grupla konuşuyo çağırıd beni ''Bak eyeliner dün Cimbom-fener muhabbeti yapmışsın oyun esnasında kendine gel bi daha yapma sakın''dedi benim film koptu sadece hocanın dudak hareketlerini görüyorum kıza bi baktım suçlu suçlu bakıyo saçını başını yolcam ama olmaz yani yarışma günü hemde yüzyüze bakcaz ama o niye böyle yaptı ? Resmen arkadan vurdu zaten bugün kötüyüm ben yok daha toparlayamıyorum kendimi merdivenlere çöktüm kafamı da gömdüm çöm geldi yanıma.''İyi misin ?'' diye sorduğu anda tanımıştım sesini gözlerimi silip kafamı kaldırdım
''Yok bişey sadece bi anda oldu öyle''
''Bana anlatmak ister misin?'' tam o anda sahneden çağırdılar beni gözlerimi iyice silip çıktım sahneye çömde koltuklardan birine oturup beni izledi ben sanki hiçbişey olmamış gibi geçip provamı yaptım son kez kontrol edildi herşey benim için.Kuluse gitmek gerekliydi ama çömün yanına oturdum hoca görmeden.Başladım hikayemi anlatmaya oda dikkatle dinledi beni çömle konuşmak farklı derecede iyi geliyodu ama onunla başka bi istediğim yoktu sadece arkadaş hatta dost olmak istiyodum o yüzden hiç farklı gözle bakmadım ona beni dinlemeye devam etti ve bi yerden sonra anlatamıycam diyip durdum.''Derin bi nefes al sakinleş şampiyon hadi devam et'' dedi ve hikayenin devamınıda anlattım çünkü hikayem annemle başlamıyodu başıma gelen daha başka olaylarda vardı.''Ağlama ya dün varya annem bi terlik attı bana tam kafama geldi üzülme o yüzden lütfen hadii'' hemen kalkıp kuluse gittim oyun başladığı gibi bitti ve süperdi tek kelimeyle en sevdiğim kısım selam sahnesiydi tüm ekip el ele tutuşup seyircileri selamlıyoduk işte bunu çook seviyorum.Saat 22:41 geçiyodu oyun bittiğinde hemen otobüse koşup bindik çöm de yanıma gelip ''Boş mu ?''dedi ''Ah evet gel hadi'' dedim ve yanıma oturdu konuştuk yol bitene kadar bana şaka arasında ''seni eve bırakıyım mı ?''dedi bende ''süper olur ''dedim.Çok iyi bi arkadaştı ve umarım hep beraber oluruz diye düşündüm o an arkadaşlığı benim için çok değerliydi.Sonra okula geldik ve eşyaları bıraktık herkes eve gitmeye başladı iyide ben kimle gidicem ? cek usta mı ? çöm mü ? cek usta gelip ''Ayça kimle gitcen''dedi çünkü ben önceden uğura demiştim.babası kapının önündeymiş arabayla sonra çömü görünce ''Çöm götürüyo sanırım neyse görüşürüz''dedi ve gitti.Şimdi çömle eve gitme zamanı konuştuklarımızı pek hatırlamıyorum ama çook mutlu vericiydi ilk defa birisi beni eve bırakıyodu onun minnettarlığınıda hissetmiştim teşekkür ettim ve gitti.Bugün hem süper hem kötüydü ama olsun herşeye rağmen hayat güzeldi.